2013 - TÜRKİYE'DEN EN İYİ ŞARKILAR

Kasım ayında Tolga Akyıldız'dan bir e-posta geldi. 13 müzik yazarından 2013'te Türkiye'de yayınlanan en iyi 10 albüme dair görüşlerini bildirmeleri ve bu albümlerden birer şarkıyı da yayınlanacak ortak bir albümde yer alması için seçmeleri isteniyordu. Tabii albüme konulacak şarkılar en çok tercih edilenler olacaktı. Şu anda bu albümün lisans çalışmaları son aşamasına gelmiş durumda. Tamamlandığında Sony Music etiketiyle bir albüm yayınlanacağı bilgisi verildi.Ben de kendi değerlendirmemi yapıp gönderdim. Şarkı listesi istendiğinden kısaçalar ve single olarak çıkanları da işin içine katıp, en iyi kayıt olarak yaklaştım konuya. Listemin dışında kalan, beğendiğim başka albümler de var ama 10 şarkı ile sınırlanınca ortaya bu çıktı.Aşağıda o şarkıları sizinle paylaşmak istedim.REPLİKAS - KYZYL (EP NO1) Replikas - Kyzyl (Official Video) from oichuung on Vimeo.POST DIAL - ODE TO THE PRICKS (İnternet üzerinden single olarak yayınlandı.)KUTU - FJORD (KUTU)AH KOSMOS! ANNEANNEMİN KOAH'SI (FLESH)Flesh by Ah! KosmosNEKROPSİ - DAPHNİS (2013 boyunca internette "Aylık" adı altında yayınlanan şarkıların mart şarkısı) Nekropsi - Daphnis from Kontraplak on Vimeo.KİM Kİ O - BİZ SENİNLE EŞİT DEĞİLİZ (GROUNDS)SOFTA - HUNİLİ AYİN (Hunili Ayin adlı albümde yer alan bu şarkıyı internet üzerinde paylaşılabilecek bir formatta bulamadım.)SARP YILMAZ - SIMPLE WORDS (Beef Records'ın bu yıl çıkan "Lay It Down" adlı toplamasında CD ve digital download formatlarında yayınlandı.)GÜLŞAH EROL - ONCE THERE WAS A KING POST - UNSTABLE (ORGANIC HOLOGRAM) Post - Unstable (2013) from Beware of The Chicken on Vimeo.-

2013 YILINDA MÜZİK

Bir müzik yazarı/radyo programcısı olarak yıl sonu değerlendirmelerini yazarın okuyucusuna/dinleyicisine karşı görevi olarak görüyorum ve o bakış açısıyla elimden geldiğince yılı gözden geçiriyorum. Vegan Logic adlı radyo programım başladığından beri her ay sonunda özel olarak o ayı da değerlendiriyorum ama yıla tümüyle bakmak, gözden kaçanlar varsa ortaya çıkarıyor, bir anlamda kendi eksiklerimi de kapatmış oluyorum.Bu değerlendirmeleri yaparken kullandığım "en iyi", bana göre en iyi anlamındadır. Çünkü ben sanatta bilimdeki gibi tek bir en iyi olduğunu düşünmüyorum. Her sanat eseri, her insanda farklı duygular yaratır ve herkesin aldığı zevk ya da etkilenme derecesi de doğal olarak farklıdır. Ben de kendi duygu ve düşüncelerim doğrultusunda bir öneri olarak yapıyorum bu listeleri. Eğer birilerine ulaşıyor ve faydalı oluyorsa ne mutlu bana.2013'te müzik denince benim aklıma aşağıda bağlantılarını verdiğim yazı ve radyo programlarımdaki müzisyenler, gruplar ve albümler geliyor. Müzik için iyi bir yıldı. 2014 daha iyi olur umarım.*** Bu yıl da konuyu farklı kategorilerde ele aldım. Kasım ayında, bu yıl yeniden yayınlanan eski kayıtlara bakarak işe başladım. İlgili radyo programımı dinlemek isteyenler için bağlantı: 2013'te Yeniden Yayınlanan Kayıtlardan Bir Derleme*** İkinci olarak bana göre 2013'ün en iyi albümlerini sıraladım. 2013'ün En İyi Albümleri*** En iyi albümlere ayırdığım iki radyo programı yaptım. Vegan Logic 2013'ün En İyi Albümleri Bölüm I / Vegan Logic 2013'ün En İyi Albümleri Bölüm II*** Yılın en iyi orijinal film müzikleri seçkimin yer aldığı bir radyo programı yaptım. Vegan Logic 2013'ün En İyi Orijinal Film Müzikleri*** 2013 boyunca en beğendiğim konserleri yazdım. 2013'te En Çok Beğendiğim 30 Konser*** Son olarak da yılın en iyi ilk 10 şarkısına ayırdığım Vegan Logic ile yılı kapatıyorum.  Vegan Logic Yılın En İyi İlk 10 Şarkısı-

VEGAN LOGIC LI - 2013 EN İYİ İLK 10 ŞARKISINDAN OLUŞAN SEÇKİ - 23.12.2013

23.12.2013 tarihinde Dinamo FM'de canlı yayınlanan Vegan Logic'in kaydı.1- David Bowie - Love Is Lost2- Savages - Marshal Dear3- Teho Teardo & Blixa Bargeld - Still Smiling4- Editors - The Phone Book5- Carter Tutti - Coolicon6- Burial - Come Down To Us7- Nick Cave and the Bad Seeds - Animal X8- Moby - The Lonely Night (Feat. Mark Lanegan)9- Atoms for Peace - Before Your Very Eyes... 10- Nils Frahm - Says 

VEGAN LOGIC LI - TOP 10 SONGS OF 2013 - 23.12.2013 by Veganlogic11 on Mixcloud

2013'TE EN ÇOK BEĞENDİĞİM 30 KONSER

Geride bıraktığımız yılı değerlendirmeye konser başlığı ile devam ediyorum. 2013 boyunca hem Türkiye'de hem de yurtdışında çok sayıda konsere gittim. Ne yazık ki son anda yaşadığım bir aksilik sonucunda, Glastonbury hevesim kursağımda kaldı ama neyse ki bu yıl turnelerinde görmek istediğim birçok grubu ve müzisyeni SXSW sırasında Teksas'ta ve daha sonra New York'ta yakalamıştım.Aşağıda paylaşacağım listedeki konserler hakkında blogda yazılarım mevcut. Diğer ayrıntılara da verdiğim bağlantılardan bakılabilir. 2014'ün bol konserli, festivalli ve en azından müzik açısından iyi bir yıl olmasını diliyorum. Şimdiden yeni konserlerin hayalini kurmaya başladım bile!1- Roger Waters - The Wall Live @ İTÜ Stadyumu (The Wall İstanbul'da destan yazdı)2- Bohren und der Club of Gore @ Borusan Müzik Evi (Konser yazısı: Bir Hayaldi Gerçek Oldu / Christoph Clöser röportajı / Bohren & der Clun of Gore'a ayırdığım radyo programım)3- Camera @ Hotel Vegas/Volstead, Austin, Teksas - SXSW (SXSW 2013 İzlenimleri)4- Prince @ La Zana Rosa, Austin, Teksas - SXSW (SXSW 2013 İzlenimleri)5- Lubomyr Melnyk @ Salon (Bütün piyanolar sevgilinizse, yalnızlık kimin umurunda? / Lubomyr Melnyk'e ayırdığım radyo programım)6- Swans @ Salon (Salon'da Deneysel Bir Hafta Sonu)7- Sigur Ros @ Madison Square Garden, New York (10 Yıl Sonra Sigur Ros'la Aynı Kentte İkinci Buluşma / Sigur Ros röportajı)8- Savages @ Bowery Ballroom, New York  (Savages röportajı / Albüm yazısı)9- Bad Religion @ Terminal 5, New York (Bad Religion'la Bir Punk Rock Gecesi / Albüm yazısı)10- Nick Cave and the Bad Seeds @ Beacon Theater, New York (Nick Cave Adlı Fantastik Bir Dünya / Albüm yazısı: Push the Sky Away)11- Föllakzoid @ Holy Mountain, Austin, Teksas, SXSW (SXSW 2013 İzlenimleri)12- Wire @ Babylon (Konser yazısı: Wire'dan Muhteşem Gürültü / Colin Newman röportajı)13- Robin Guthrie @ Borusan Müzik Evi (Robin Guthrie röportajı / Albüm yazısı)14- Mono @ Salon (Salon'da Ütopik Bir Gece)15-The Soft Moon @ Hotel Vegas Patio, Austin, Teksas, SXSW (SXSW 2013 İzlenimleri / Babylon konseri / Albüm yazısı / The Soft Moon'a ayırdığım radyo programım)16- Tortoise @ Borusan Müzik Evi (Borusan'da Bir Tortoise Gecesi)17- Toy @ Salon (Toy @ Salon)18- Olafur Arnalds @ St. David's Bethell Hall, Austin, Texas, SXSW (SXSW 2013 İzlenimleri / Olafur Arnalds Salon konseri)19- Nik Bartsch + Sha @ St. David's Bethell Hall, Austin, Texas, SXSW (SXSW 2013 İzlenimleri)20- John Grant @ Babylon (Konser yazısı)21- Primal Scream @ Rock'n Coke (Rock'n Coke 2013 İzlenimleri / Primal Scream'e ayırdığım radyo programı)22- Suede @ Parkorman (Suede'in Küçük, Nahoş ve Ateşli Dünyası)23- Efterklang @ Bowery Ballroom, New York (New York'ta Efterklang Sıcaklığı / Albüm yazısı)24- Editors @ Rock'n Coke (Rock'n Coke 2013 İzlenimleri)25- Portico Quartet @ Babylon (Albüm yazısı26- Balmorhea @ Salon27- Nils Petter Molvaer + Moritz von Oswald @ Babylon (Reaksiyon Özgürlüğü)28- Body/Head @ Salon (Konser yazısı)29- Melody Gardot @ İstanbul Caz Festivali (Konser yazısı)30- The Veils + Placebo @ Parkorman (Konser yazısı)(Fotoğraflar bana aittir.)

VEGAN LOGIC L - 2013 EN İYİ FİLM MÜZİKLERİ SEÇKİSİ - 16.12.2013

16.12.2013 tarihinde Dinamo FM'de canlı yayınlanan Vegan Logic'in kaydı.1- Mogwai - Eagle Tax (Les Revenants)2- Gustavo Santaolalla - "The Last of Us (A New Dawn)" (The Last of Us)3- Gustavo Santaolalla - I Know What You Are (The Last of Us)4- Rick Smith - Raw Umber (Trance)5- Jon Hopkins - Escape (How I Live Now)6- Jon Hopkins Feat. Natasha Khan - Garden's Heart (How I Live Now)7- Max Richter - The Release (Wadjda)8- Max Richter - Arrival (Disconnect)9- Max Richter - The Plan (The Last Day on Mars)10- Clint Mansell - Blossoming (Stoker)11- Clint Mansel & Emily Wells - If I Ever Had A Heart (Stoker)12- Olafur Arnalds Feat. Arnor Dan - So Close (Broadchurch)13- Explosions In The Sky & David Wingo - Hello, Is This Your House? (Prince Avalanche)14- Tindersticks - Low Life (Les Salauds)15- Mike Patton - The Snow Angel (The Place Beyond the Pines)16- Shane Carruth - As If It Would Have A Universal And Memorable Ending (Upstream Color)17- Shane Carruth - Stirring Them Up As The Keeper of A Menagerie His Wild Beasts (Upstream Color)18- Steven Price - Gravity (Gravity Main Theme)

VEGAN LOGIC L - BEST FILM SCORES OF 2013 - 16.12.2013 by Veganlogic11 on Mixcloud

-

Güvenilir İhlas Servis Hizmeti

İhlas markasını hepimiz çok yakından tanıyoruz çünkü bir dönem yaptıkları kaliteli reklamlar ile birlikte marka bilinirliğini en iyi şekilde arttırmayı başardı, bunun yanı sıra şofben üretimi ile de o döneme damgasını vurmayı başarmış markalardan bir tanesi diyebiliriz.

İhlas markası teknolojiye ayak uydurmayı başaran ender firmalardan ve sektörde uzun yılları devirmiş özel bir marka diyebiliriz. Şimdilerde herkes bu markanın temizlik robotunu konuşuyor… Artık süpürgeler ya da farklı temizlik ürünlerinin devri kapanıyor diyebiliriz çünkü İhlas temizlik robotu ile yüzeyler çok daha kolay bir şekilde temizleniyor ve daha kusursuz bir görünüm kazanıyor. Kullandığım bu üründen fazlasıyla memnunum, artık temizlik işlemleri çok kısa sürüyor ve daha zahmetsiz temizlik işlemleri ile günün büyük bir kısmı da bana kalıyor.

Servis hizmetleri konusunda da sıkıntı yaşamıyorum çünkü firma özel servis hizmetleri ile müşterilerine en iyi şekilde yardımcı oluyor. Özel İhlas Temizlik Robotu Servisi yazarak sizler de internet üzerinden bu firmaya ulaşabilirsiniz. 444 1 494 numaralı telefon ile servis hizmeti sunan bu firma güçlü ekipleri ile birlikte ürünlerinizin sağlığını en iyi şekilde koruyor ve kusursuz kalitede servis hizmetleri ile ürünlerinizin geleceğini garanti altına alıyor. Temizlik robotunuz ile ilgili yaşadığınız ya da yaşayacağınız en küçük sorun için sizler de bu özel adresten yardım alabilir ve ürünlerinizi teslim edebilirsiniz.

Morrissey - "Autobiography"

Morrissey hakkında yazı yazmak, benim için hem büyük bir heyecan demek, hem de garip tesadüflerin bir kez daha farkına varıp, bu dünyada en azından bir ruh eşimin bulunabileceğine dair umutlanmak demek. Çok iddialı bir laf "ruh eşi" ama arkasında kapı gibi Moz'un bugüne kadar yazdıkları, söyledikleri var. O, şarkılarını bir günlük gibi düşündüğüne ve kimse de onların içtenliğini yargılamadığına göre, dayanağım çok sağlam. Dünya adlı bu gezegende kendime en yakın hissettiğim insan o; fiziksel olarak hep uzak ama ruhen çok yakın.Hayatınızda böyle özel bir yere koyduğunuz müzisyen, kendi hayatı hakkında kitap yazdığında, okurken hissettiklerinizi yazıya dökmek kolay olmuyor. Kitabı çıkmadan önce sipariş ettiğim için, tümünü okuyalı epey zaman da oldu. Ancak üzerinden biraz zaman geçsin, ilk heyecanım biraz yatışsın istedim. Bugün de hiç planda olmadığı halde kendimi bu yazıyı yazarken buldum.Morrissey'in hayatına, The Smiths'e dair yazılmış birçok kitap okudum bugüne kadar. Ama hiçbirisinin gerçeği tam olarak yansıtmadığını, hatta olanları farklı gösterdiğini biliyordum. Moz'un sonunda olan biteni kendisinin yazması, müzik tarihini değiştiren, alternatif rock'ın kurucusu olan grubun ortaya çıkış ve yıkılış öyküsüne ışık tutması açısından çok önemli. Johnny Marr da kısa bir süre sonra olanları kendi açısından anlatacağı bir kitap yayınlayacağını duyurdu. Onu da merakla bekliyorum. Ancak Moz'un kitabı, bugüne kadar özel hayatı konusunda konuşmayı hiç sevmeyen bir müzisyenin geçmişini az da olsa ortaya çıkarması bakımından da ayrı bir önem taşıyor. Kitapta, daha önce medyaya yansımayan bazı ilişkilerinden ya da yakınlıklardan söz ediyor Moz ama dili o kadar iyi kullanıyor ki, yine bir sürü gizem var o satırlarda...Moz'un Manchester'da geçen çocukluk yılları, hiç mutlu değilmiş. İrlanda kökenli Katolik bir ailede, kızkardeşi, annesi, teyzeleri ve büyükannesinin oluşturduğu dar bir çerçevede, kadınların ağırlıkta olduğu bir ortamda büyümüş. Babası ile ilişkisine dair anlattıklarının bir kısmı içimi acıttı. Bazen evde kızkardeşiyle birlikte Diana Ross & The Supremes'in "I'm livin' in shame" adlı şarkısında dans ettiğini ama babası "Utanç verici görünüyorsun," dedikten sonra bir daha dans etmediğini yazmış Moz. Katıldığı atletizm yarışını bitirdiğinde, en azından yarışı tamamlayabildiğini düşünürken, "Ama kazanamadın," diye tersleyen bir babası varmış. 1972 yılında bir gün Mott the Hopple'ın "All the Young Dudes" adlı şarkısını heyecanla dinlettiğinde, babasının "Bana göre değil bu," diyerek odadan hızla çıkışını hüzünle anlatıyor. Babası hakkında herhangi bir kötü ifadesi yok Moz'un; olayları ajite etmeden, herhangi bir duygu seline kapılmadan, sadece aktarıyor ve belli ki gerisi okuyucuya kalsın istiyor; ama annesine çok daha yakın olduğu açık. Evdeki ortamın tersine, çocukluk ve gençlik yıllarında Manchester'ın "kızlar yerine erkeklerle dolu" olduğunu belirtiyor. Ev ile sokak arasındaki bu tezat da ilginç.Manchester'ın Katolik okullarındaki öğretmenleri ve İngiliz eğitim sistemi, kitapta çok sert eleştirilmiş. Toplumsal olayları ve içinde yaşadığı sistemi sürekli sorgulayan bir insan için, onca manevi ve fiziksel şiddetin uygulandığı kurumlarda eğitim görmek adeta işkence olmuş; okul yılları, içinde büyük bir öfke birikmesine yok açmış. "Bu eğitimciler kimseyi eğitmiyor," diyor kitapta; anlattıklarını okudukça, dinleyici, önce The Smiths döneminde "The Headmaster Ritual", sonra solo döneminde "The Teachers Are Afraid of Pupils" adlı şarkıların kaynağını buluyor. Farklı olanı aşağılayan öğretmenler, çocukları hizaya dizip deri kemerle dövmekten zevk alan müdürler, elbette otoriteyi reddeden bir kişilik için nefret unsuru olmuş. "Kafkavari bir kabus" diye nitelediği o dönemde başına gelen en vahim şeyse, bir erkek öğretmeninin cinsel tacizine uğraması... O olayı, "14 yaşında, benimkilere takılıp kalan gözler eşliğinde yapılan gereksiz bir şekilde yavaş ve duyarlı dokunuşların anlamını öğrenmiştim," diye tek cümlede anlatmış.Kitapta en çok dikkatimi çeken noktalardan birisi, Moz'un olağanüstü derecede iyi bir gözlemci olması. Hiç akla gelmeyen ayrıntılara dalıp, onların üzerinden teoriler, toplumsal eleştiriler geliştirebiliyor. Tek kanallı ve siyah beyaz televizyonların olduğu yıllarda İngiltere'de yayınlanan programları müthiş bir ilgiyle izleyip, popüler kültüre dair gözlemler yapmış; bunların bazıları okurken insana kahkaha attıracak kadar komik. Top of the Pops'un İngiliz kültüründe oynadığı rolü, herhalde ondan daha iyi anlatan başka birisi yoktur.Çevresinde ona ilgi gösteren kızlara ilgi duymayan, zor arkadaş edinen, hayattaki dramlara kafa yoran, çoğunlukla yalnız bir gencin sığınağı olmuş şiir ve müzik. "Şairler size hüznünüz hakkında bilmeniz gereken her şeyi, genellikle yan yana duran neşe ve keder hakkında her şeyi söyler," diyor; "Stevie Smith'in ölümünün ardından onu "hiç açılmamış bir pencereye" benzetip, Manchester kitapçılarında şiir kitapları ararken iki dizelik şiirde hayatı buluyor. Vurucu sözlere, ters köşeye yatıran anlatımlara, en içten gelen duyguları aklımıza çakan ifadelere vurgun bir romantik Morrissey. Yazdıklarını okurken, zaten bildiğim bir şeyden emin oldum: Şiir ve müzik sevgisi olmasa, onu yıllar önce kesin kaybetmiştik. Diğer müzisyenler gibi uyuşturucu, alkol bağımlısı olup dağıtmadı ama evine kapanıp kederden ölebilirdi. Nihayetinde birer manifestoya dönüştürdüğü şarkıları onu görünmez olmaktan kurtarmış, var olduğunu hissettirmişti. Onun kadar hissederek şarkı söyleyen yok diyorum ya; nedeni bu. Sonunda "Şiiri kaydedilen gürültüyle birleştiremezsem, var olmaya hakkım var mı?" noktasına varıyor Moz.Bir ara iş aramak için her yolu denemiş, ama şansı İngiltere'de yaver gitmeyince, Amerika'daki teyzesinin yanına göndermiş annesi. Orada da olmayınca tekrar Manchester'a dönmüş. Depresyonun vurduğu günlerini anlatırken kitabın bir yerinde hayat için,  "mezar yarışı" diyor; "Her şey daha az kötüyken hayatın çok daha iyi olduğunu bana kim söyleyecekti?" diye soruyor.  İşte bütün bu karanlığın içinden sıyrılmasını sağlayan şiir ve müzik olmuş. Elvis Presley, Billy Furry, Sandie Shaw, Rita Pavone, Steve Marriott, Love Affair, The Foundations, Matt Monro, Shirley Bassey, Timi Yuro dinleyip, ucuz kaset çalarlardan çıkan seslerle avunduğu günleri hiç unutmamış Moz. "Kişisel müzik koleksiyonunu kişisel sağlık kaydı" olarak düşünüyor. Top of the Pops'ta The Righteous Brothers'ı "You've lost that lovin' feeling' "i söylerken izlediğinde, "Ben de şarkı söyleyeceğim. Söylemezsem öleceğim. Eğer şarkı söylersem özgürüm, beni hiçbir yasa durduramaz," diyor. Şarkı söylemeyi, ikna gücünü kullanma sanatı olarak görüyor. Benim gibi "Meat Is Murder" ile hayatı değişen her insan için, onda bu yeteneğin olduğu kuşku götürmez.Fotoğrafçı Jake Owen Walters'la süren iki yıllık ilişkisi hakkında ilk kez kitaptaki kadar açık konuştu Morrissey. Amerikan baskısında çıkarılan ama İngiliz baskısında yer alan bölümlerde, Walters ile tanıştıkları günden itibaren ona duyduğu yakınlığı, hayatında ilk kez "Ben" yerine "Biz" diye düşündüğünü itiraf ederek anlatıyor. Yaşadıkları ilişkinin niteliğine dair başka bir şey söylemiyor ama zaten söylemesi de gerekmiyor. "Dünya savaşan erkeği seviyor", "Maskülen erkekler feminen erkeklerden nefret ediyor; çünkü yumuşak sertin düşmanı," diyor satır aralarında. Kitap çıktıktan sonra, bazı yayın organlarının "Morrissey homoseksüel olduğunu itiraf etti!" şeklindeki haberlerine en güzel yanıtı yine o verdi: "Ne yazık ki homoseksüel değilim. Teknik gerçek şu ki, ben bir humaseksüelim. İnsanları çekici buluyorum. Ama elbette... bunlar da pek fazla değil." Kitapta The New York Dolls'a hayranlığını anlattığı bölümlerden birinde, "Seks, hepimizin hayatta olmasının tek ve biricik nedeni değil mi?" diye soruyor Moz. Yaptığı açıklamanın ve bu sorunun üzerine cinsellik konusunda daha fazla polemik yapmak, bence artık aptalca olur.Moz'un biyografisi yayınlandığından bu yana, tüm dünyada kitapla ilgili çok sayıda eleştiri yazısı yayımlandı. Tahmin edildiği gibi, The Smiths, mahkeme konusu, NME'nin başlatıp kampanyaya dönüştürdüğü ırkçılık suçlaması, Moz'un 35 yaşına kadar herhangi bir ilişki yaşamaması, Jake Owen Walters ve İran asıllı kız arkadaşı Tina Dehghani ile ilişkileri hakkında çok yazıp çizildi. Benim açımdan en ilginç olan bölümler, hayvanlar, şiddet ve David Bowie üzerine yazdıkları oldu. (Bowie üzerine yazdığı bir bölümün orijinalini bloga almıştım.) Bowie'den çok etkilendiğini saklamıyor Morrissey. Bir keresinde onun gibi fantastik bir dünya kurup şarkı sözlerinde onu anlatamadığını ve o nedenle odasına kapanıp kendi duygularıyla boğuşmak zorunda kaldığını söylemişti. 1995 yılında sahneyi paylaştıkları Bowie'nin "Outside" turnesinde olanları, her ikisi de kendi açısından anlatıyor; bana kalırsa çok yetenekli iki sanatçı bir araya gelince yaşanan ego çatışması olmuş. Birlikte kayıt yapmalarını çok isterdim; bazen bir gün olur mu acaba diye düşünüyorum ama bu yıl, Moz'un geçmişte birlikte çektirdikleri bir fotoğrafı, "The Last of the International Playboy" single'ının yeniden yayınlanacak kopyalarında albüm kapak resmi olarak kullanmak istemesine Bowie engel koyunca pek de umut olmadığını gördüm.Morrissey, hayvan-insan ilişkileri ve insanın hayvana uyguladığı zulüm üzerine düşüncelerini sürekli dile getiren bir müzisyen. Popülerliğini engeller endişesini hiç duymadan, her fırsatta söyledi fikirlerini. Herkesin sustuğu birçok konuda çekinmeden konuştuğu için ona minnettarım; ondan başka hayvan haklarını savunma konusunda bu kadar etkili olan bir müzisyen yok. Kitapta "Meat Is Murder" albümünden söz ederken, hayvanlara uygulanan zulmü ve etin insan sağlığına, yeryüzüne olumsuz etkilerini bir kez daha gayet net şekilde yazmış. Medya o kısımları yine görmedi tabii; Norveç katliamı sırasında olduğu gibi çarpıtılıp linç gerekçesi yapılabilecek bir ifade olsaydı, anında kampanya başlatırlardı ama aşağıdaki şiddet ve zulüm karşıtı bölümü atlamak yine işlerine geldi sanırım. (Morrissey'in "Meat Is Murder" ve et endüstrisi hakkında kitapta yazdıklarının orijinalini de bloga almıştım.)"Dünyanın tekerlekleri tamamen şiddet üzerinde dönüyor; askerlik bilimi, balina avcılığı, nükleer silahlar, silahlı mücadele, mezbaha, kutsal savaş, Yeryüzü Özgürlük Cephesi (Earth Liberation Front) ve Önce Yeryüzü (Earth First) gruplarının önde gelen üyelerini hapsetmek, şok tabancası kullanan terörist polis, Jean Charles de Menezes'in öldürülmesi (Londra metrosunda 2005'teki patlamaların sorumlularından biri olarak düşünüldüğü için polis tarafından öldürülen ama daha sonra hiçbir bağlantısının olmadığı açıklanan Brezilyalı), işkence merkezleri, muhafızlar, şafak sökmeden yapılan saldırılar, sivillere plastik mermi ve biber gazıyla saldıran çevik kuvvet... hepsi faaliyetleri kontrol altındaki kuvvetler adına yapılıyor. Şiddet, en ikna edici insan eylemini yönlendiren hakim kelime. Adalet sisteminin tarihi, işkencenin tarihidir; suçlunun suya daldırılarak cezalandırıldığı sandalyeden asmaya, Bobby Sands'in ölümüne kadar... Acımasız kuvvet ve zulüm, bütünüyle mahkeme salonlarının varlık nedenidir ve korku da daimi anahtardır."Morrissey'in "Autobiography" adlı kitabı, kuşkusuz bugüne kadar okuduğum en edebi otobiyografi. Böylesine sofistike bir müzisyenin, şairane sözlerle bezediği şarkılardan sonra kitabında da aynı yeteneği sergilemesi, elbette hiç şaşırtıcı değil. Kendi hayatındaki ayrıntıları aktarırken, şarkılarındaki gibi hem komik hem de hüzünlü olabilmeyi başarabilen kaç kişi var? Bir roman sürükleyiciliğinde, çok ustaca kurgulanmış bir kitap bana göre. The Smiths'in mahkeme trajedisi ve Rough Trade ile grubun yaşadığı sorunlar, belki konuya uzak olanlar tarafından fazla ilginç bulunmayabilir ama aslında müzik tarihinin en üzücü vakalarından birisi olduğundan böyle açıklıkla anlatılıp tarihe geçmesi gerek. Moz'un da yıllarca ana akım medyada yazılan yalan yanlış haberlere yanıt verme hakkı vardır. Hepsinin ötesinde, ben bu kitabı, bir müzisyenin her şeye karşın sahnede dimdik durabilmek için gösterdiği inanılmaz bir iradenin öyküsü olarak görüyorum. O nedenle de, müzikle ilgilenen herkese; ayrıca da yazım dili çok iyi olduğu için edebiyatla ilgilenenlere öneriyorum.Kitap hakkında çıkan bazı yazılarda, Morrissey'in "çevresindeki neredeyse herkesi iteleyip dışlayan, hemen her şeyden nefret eden huysuz bir adam" olarak tanımlandığı da oldu. Evet, herkesi ve her şeyi, hatta çoğu kişiyi ve çoğu şeyi sevmediği doğru. Sonuçta kimsenin kahramanı olmak istemeyen asi ruhlu bir sanatçı o; aykırıların da en aykırısı... "My Life Is A Succession Of People Saying Goodbye" diye şarkı yazan, birçok kişinin kabul ettiği gibi çok fazla dürüst bir insan; düşündüğünü olduğu gibi söylüyor, söylerken de o kadar etkili söylüyor ki, çoğunlukla aşırı tepki çekiyor. Ancak aykırılıklar tek taraflı olsa da, ayrılıklar öyle değildir her zaman; belki başkaları da Johnny Marr gibi ilk terk edenlerden olmuştur. Bir de şu var ki, genellemeler hep yanıltıcı oluyor; herkesten ve her şeyden nefret etmiyor Morrissey; en azından şiiri, müziği, kitapları, çiçekleri, Oscar Wilde'ı, hayvanları, The New York Dolls'u, dinleyicilerini çok seviyor. Yetmez mi?_